Stilstaan bij wat je echt wilt.
Als je vastloopt in je leven, is de eerste en beste vraag die je aan jezelf kan stellen: ‘wat wil ik echt?’ En echt stil te staan bij je verlangen.
Je verlangen kennen.
Wat vrouwen werkelijk verlangen is heel lang nooit echt belangrijk geweest.
Vrouwen hebben zich altijd geschikt naar wat van ze verwacht werd en hebben zich altijd gedragen naar dat vooropgestelde beeld.
En vandaag de dag doen we dat nog steeds omdat we collectief geconditioneerd worden, we spiegelen ons aan anderen en leren volgzaam te zijn en dat start al thuis en op school. We horen ons te gedragen om ons niet buitengesloten te voelen. Door dit overlevingsmechanisme vergeten we vaak stil te staan bij wat we nog wezenlijk nodig hebben voor ons welbevinden.
Uit contact met onszelf.
Door die hele conditionering gaan we uit contact met onszelf.
Als je het één zegt, maar diep vanbinnen eigenlijk iets helemaal anders verlangt, zit je met conflicterende verlangens en loop je onherroepelijk vast in je leven.
Je verlangen negeren brengt alleen maar frustratie en dit leidt weer tot het maken van verkeerde keuzes, want er is dat sluimerend onmachtsgevoel dat we willen onderdrukken of verdoven.
Op een ander moment in je leven komt je verlangen toch weer aankloppen om gezien en gehoord te worden, om echt te gaan luisteren naar wat dit brandend verlangen van je vraagt.
Ga eens luisteren naar wat diep in jezelf leeft? Want weten wat je wilt en terugkijken op je leven, zijn een uitnodiging om te kiezen voor verandering.
Focus daarbij op wat nu mogelijk is, nu op dit moment en wees hierbij zo concreet en eerlijk mogelijk naar jezelf toe.
Verbinding met onszelf.
Als kind raken we de verbinding met onszelf -telkens als onze liefde en ons licht niet gezien en ontvangen werd- steeds meer kwijt. Zo werden we ont-kracht.
Zo ontstaat het beeld dat we over onszelf hebben en alle pijn die we meedragen,.
Die pijn ervaren we door het afgescheiden zijn van onze pure zelfkern.
In de kern zijn we pure liefde.
Onze innerlijke kern wéét dat.
In ons diepste voelen, voelen we dat ook.
Je hart openen we om echt te voelen.
Dat is de weg naar onszelf en helpt ons te geloven in ons eigen licht en liefde.
Hé magische jij!
- Ga je mee die weg naar jezelf, naar jouw licht?
- Ben je er ook klaar mee om jezelf steeds klein te houden?
- Besef je ook dat je niet langer in het donker hoeft te leven?
Ga weer open voor ware liefde!
Open jezelf voor de ware liefde die in jezelf huist!
Kom thuis bij jezelf.
Dat betekent kiezen voor echte ervaringen, niet gehinderd door oude strategieën -om pijn of teleurstelling te vermijden- want niet voelen brengt geen inzicht of wijsheid.
Wie zijn kracht vindt, heeft niets te vrezen.
Ga aan de slag met je talenten, om daarmee het verschil te maken in deze wereld.
Denk niet te klein en verruim je blik.
Als je je hartstochtelijke gevoelskant laat spreken en leven, zal de woestijn veranderen in een bloeiend oase.
Ik deed ook wat ik dacht wat ik moest doen en niet omdat het me gelukkig maakte.
Geen ruimte voor spelen, alleen maar ziekelijk makende ernst. Alsmaar doorrazen en geen ruimte en rust voor mezelf, terwijl ik in wezen echt snakte naar gewoon ZIJN, in plaats van alsmaar doordoen. Zo dwaal je af van je authentieke pad en kom je uiteindelijk ergens wel tot stilstand. En wat dan? Dan ga je op zoek naar jezelf.
Op zoek naar waar je blij van wordt.
Ik was mijn richtingsgevoel kwijt. Het werd tijd om een nieuwe weg uit te stippelen.
Opruimen in mijn hoofd werd een wezenlijk onderdeel van het herstelproces.
Afscheid nemen van wie ik was en emotioneel helen door anders tegen het leven aan te kijken.
In plaats van me sterk te houden en te vechten tegen die zogezegde ongepaste gevoelens, heb ik ze leren omarmen.
Ik heb ook geleerd dat ik in wording ben, altijd, er is geen einddoel, er is alleen maar het onderweg zijn.
Maar wel op mijn eigen pad en niet op de paden die ik dacht te moeten gaan om van betekenis te zijn en om mee te tellen in deze wereld. Geconditioneerde gedachten aanpakken en emotioneel helen.
Altijd op zoek naar mijn verlangens, omdat ik ook met vallen en opstaan blijf groeien en steeds vanuit die innerlijke kracht, volop mag bloeien, omdat ik nu mijn eigen hartkompas volg.
Want die bepaalt mijn richting, dat is mijn weg!
Het werk van de ziel begrijpen.
Eens het spoor gevonden, ga je weer je eigen pad bewandelen.
Hoe je ziel voeden is een kort traject dat je weer in contact brengt met je zelf, zodat je met hart en ziel weer bewuste stappen in het leven gaat zetten. Klik op onderstaande button voor meer info over dit traject.